(H)Ont(d)hechten

In de yogafilosofie is onthechten een groot ding. Het staat voor mij in directe verbinding met de yama ‘Aparigraha’ (hebzuchtloosheid) en de niyama’s ‘Santosa’ (tevredenheid) en ‘Tapah’ (soberheid).

Grote inspirator voor onthechten is mijn hondje Inu. Elke dagelijkse wandeling in het bos laat zij mij zien wat onthechten is, want elke dag is een nieuw avontuur met nieuwe verrassingen en uitdagingen. Een gevonden misgeslagen tennisbal van de de naastgelegen tennisbaan, een grote tak die zij amper kan dragen, een fijne zonnige wei waar je heerlijk over kan rennen en rollen, een muisje die in net in haar holletje is gekropen. Allemaal dingen op haar pad, waar ze mee kan spelen en van kan genieten. Na een tijdje is het leuke ervan af en laat zij met het grootste gemak het balletje achter in het bos op zoek naar iets nieuws wat haar vrolijkheid brengt. En dat is er ook altijd. Waar ik dan nog weleens denk; zonde dat je het balletje achterlaat in het bos, heeft zij geen enkele moeite om daar afstand van te doen. Zo mooi is dat en ik leer daar elke dag van.

Een misvatting van onthechten is dat je geen plezier mag hebben van de dingen die je hebt verkregen in je leven. Niets is minder waar; Geniet van alles wat je hebt en wat je leven je brengt. Geniet van je voeding die je tot je kan nemen, geniet van je fijne huis en geniet zelfs van je statusvolle baan, weet alleen dat die dingen niet blijvend zijn en verbind jezelf niet met de dingen. Hang de waarde van jezelf niet op aan de dure spullen die hebt en identificeer je niet met die oh zo belangrijke functie binnen je bedrijf. 

Wanneer je je kan onthechten wordt het leven lichter. Je staat open voor alles wat op je pad komt en kan daar van genieten, zonder het te willen bezitten of vast te houden. Wie kent niet het fenomeen dat met een verhuizing de dozen boven water komen die bij een vorige verhuizing mee zijn gekomen en nog gesloten op zolder staan (want je weet maar nooit waar het nog eens van pas komt). Besluit om tot je te nemen wat je nodig hebt, niets meer en niets minder. Vertrouw erop dat er weer iets nieuws op je pad komt als je het nodig hebt. Want dat komt er namelijk altijd.

Veel yoga asana’s hebben namen van dieren, de schildpad, de sprinkhaan en natuurlijk de hond. Zou de neerwaartse hondhouding een stimulans zijn in het onthechten? Voor veel mensen voelt de hondhouding zwaar; je wordt je bewust van je korte hamstrings, je voelt de druk op je armen en schouders, je hoofd hangt naar beneden en je hebt geen zicht op wat er om je heen gebeurt. Beoefen je langer yoga dan ga je ervaren dat de hondhouding verrassend licht kan voelen, het wordt een houding om te ontspannen; je voelt de spanning wegglijden tussen je schouderbladen, je voelt dat je eigenlijk best stevig staat op zowel je handen als voeten en ach ja, wat maakt het uit wat er om je heen gebeurt; je hoeft alleen maar met jezelf bezig te zijn. 

Ga eens een tijdje dagelijks de hondhouding doen, elke ochtend ga je een paar minuten in de hondhouding. Zeker dat je na een tijdje gaat voelen dat je spieren soepeler en langer worden, dat druk op je schouders verminderd en wellicht ga ook jij na een tijdje de lichtheid ervaren.

Ik weet dat ik ooit afscheid zal moeten nemen van mijn oh zo geliefde Inu. Het zal een grote test in onthechten voor mij worden. Ik hoop dat dat nog heel lang duurt. Tot die tijd geniet ik met volle teugen van haar gezelschap en omarm ik ook de momenten (zeker niet letterlijk) dat ze weer eens door de poep heeft lopen rollen. De viezerik.

Note:

De yama’s en niyama’s zijn de eerste twee treden op het achtvoudige pad van Patanjali.

De yama’s zijn leefregels of richtlijnen die gericht zijn om in goede harmonie te leven in/met de sameleving. De 5 yama’s zijn: Aparigraha (hebzuchtloosheid), Brahmacharya (kuisheid), Esteya (niet stelen), Satya (waarheid) en Ahimsa (geweldloosheid).

De Niyama’s geven richting om in goede harmonie met jezelf te leven en hebben betrekking op jou als individu. De 5 Niyama’s zijn: Sauca (zuiverheid), Santosa (tevredenheid), Tapah ( soberheid), Svadhyaya (zelfstudie) en Isvara Prani-dhana (toewijding aan het allerhoogste)